22 juni vertrek ik voor 5 daagjes naar Rome met één van mijn broer; Jeroen. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar heb er ook al veel stress voor gehad. Hoe probeer ik die stress door mijn autisme zo minimaal te houden? Wel, door goed te plannen. En die planning laat mijn broer graag aan mij over. Ik doe dat met veel plezier, want zo heb ik over alles de controle.
 
Jeroen en ik hebben een Airbnb gekozen als verblijfplaats en hebben onze vliegtickets geboekt via Cheaptickets. Voor op de luchthaven heb ik reeds DPNA-assistentie aangevraagd. Hoe dit exact verlopen is en of de speciale assistentie geholpen heeft, zal ik in een blogbericht ná mijn reis delen.
 
Ik had voor vorige reizen de app ‘Getyourguide’ al geïnstalleerd, die vind ik persoonlijk heel duidelijk omdat je dan al je tickets op 1 plek hebt.
 
Verder heb ik ook alle maaltijden en waar we op restaurant gaan reeds gepland. Ik heb wel niet gereserveerd, aangezien ik nooit precies kan inschatten wanneer een bepaalde activiteit gedaan zal zijn. Dit bezorgt me wel een beetje stress, maar dat probeer ik wat te parkeren en gewoon te zien op het moment zelf dan.
 
Ook is het voor mij belangrijk om voldoende rustmomenten te hebben, zeker met de hitte in zo’n stad (ze spreken van meer dan 30°C) en alle prikkels die mijn autibrein te verduren zal krijgen. Op dag 5 heb ik dan ook niks ingepland, voor het geval dat we de andere dagen bepaalde dingen niet hebben kunnen bezichtigen, en gewoon ook om alles wat rustiger aan te kunnen doen en ons op het gemak te kunnen klaarmaken voor de terugreis.
 
Om niet te veel stress te hebben de dag voor vertrek en als ik mijn valies maak, schrijf ik momenteel telkens als ik aan iets denk op wat ik zeker niet mag vergeten. Dit lijstje bekijk ik dan dus zeker.
 
In Rome zelf, en trouwens overal waar ik heen ga en m’n weg niet ken, gebruik ik Google Maps als tool om ergens te geraken zonder te verdwalen. Op voorhand zoek ik ook al uit hoe ver het stappen/met de metro is naar de plek waar we moeten zijn, zodat ik kan inschatten hoeveel tijd we hebben om van de ene activiteit naar de andere te gaan, om welk uur we moeten opstaan etc.
 
Na het avondeten heb ik niks meer gepland, zodat ik kan zien op het moment zelf hoeveel energie ik nog heb om al dan niet nog iets te doen. Ik vermoed dat ik heel moe zal zijn van alle indrukken en de fysieke activiteit dus dat ik m’n rust wel zal kunnen gebruiken!
 
Vele enthousiaste reisgroetjes!
Roxane
 
 
P.S. Zoals beloofd, krijgen jullie na mijn citytrip een update over hoe het geweest is en daar horen uiteraard ook foto’s bij!

Over Roxane

Ik ben Roxane, binnenkort word ik 23 jaar en ik heb een passie voor schrijven, reizen, films/series,
boeken en watersporten. Sinds mijn zeventiende heb ik de diagnose autismespectrumstoornis. Ik zal hier
blogberichten delen over mijn ervaringen in de recreatieve en toeristische sector als persoon met
autisme. Hopelijk vinden jullie het een beetje interessant! Je kan mijn avonturen van dichtbij volgens op mijn Instagram @roxanebauwens.

Groetjes,
Roxane

Leave a Reply