Verhuizen met autisme – De verhuisdag is aangebroken!

Het gezin van Sarah en Nyo staat op het punt te verhuizen tijdens deze zomervakantie! Nyo heeft autisme, waardoor het gezin naar een rustigere omgeving verhuist. Het hele verhuisproces is echter zeer spannend voor het hele gezin. In het eerste deel kon je reeds lezen hoe de weken naar aanloop van de verhuisdag verliepen. Hieronder lees je hoe de verhuisdag zelf verlopen is, alsook de eerste dagen erna.

Het is zover… Vandaag verhuizen we. We hebben er al 1 nacht opzitten in ons nieuwe huis omdat Nyo het echt niet meer zag zitten om terug naar ons oude huis te rijden. De kleerkasten en bedden stonden al in elkaar dus het was enkel de matrassen nog verhuizen en we konden slapen. Nyo heeft de eerste nacht onrustig geslapen, wat natuurlijk normaal is in een nieuw huis. Tegen middernacht is hij bij ons komen liggen en dan was het beter.

De verhuis start heel goed. Nyo is blij om iedereen te zien en peter Jonas speelt tussendoor ook nog wat met hem en zijn broer. Hij ziet hoe het huis begint te veranderen en hoe alles vorm begint te krijgen. Die dingen zijn belangrijk voor hem.

In de late namiddag komt mijn zus (zijn mémé) even kijken. Nyo is enthousiast om zijn kamer te laten zien. Maar dan komt het. Mémé is vlugger boven dan hem en de eerste crisis is een feit. Het is een hele zware. Met al mijn kracht probeer ik hem tegen te houden zodat hij zichzelf geen pijn zou doen. Hij probeert met zijn hoofd op de grond te bonken. Ik kan er nog net mijn hand tussen steken.  De crisis duurt ongeveer een kwartier en dan begint hij te wenen en mij vast te pakken. Dat is het moment dat ik terug contact met hem krijg. Uiteindelijk kalmeert hij en kan mémé zijn kamer bekijken.

Nyo is ’s avonds volledig uitgeput, wat een lastige nacht tot gevolg zal hebben. Het lukt me wel om hem in zijn eigen kamer te laten slapen met zijn hond pluisje. Vanaf nu gaat pluisje elke avond met hem slapen. Dit helpt hem echt en we hoeven zelfs niet meer bij hem te liggen tot hij slaapt.

De dag erna zitten we samen aan de ontbijttafel. We voelen ons allemaal super goed in onze nieuwe thuis. Het is er rustig, groen en we hebben meer zuurstof.

Onze eerste week verloopt vlot. We merken een rustiger kind, een kind dat zelfs terug begint te spelen. De weken en maanden ervoor speelde Nyo niet meer. Ook al kan je bij hem moeilijk spreken van spelen, want hij zet gewoon alles op een rijtje, in de juiste volgorde, soort per soort… Dat is voor hem spelen en dat deed hij helemaal niet meer. Boekjes lezen is er ook terug bij, iets van lang weg geweest te zijn. Het enige wat hij nog leuk vond was schermtijd. Helemaal niet opvoedkundig, maar bij kinderen met autisme moet je al die dingen kunnen los laten. Schermtijd betekende voor hem rust, maar ook voor ons. Een hele dag crisissen is niet enkel voor hem vermoeiend, maar ook voor ons. Soms ben ik in de namiddag al zo stik kapot dat ik al naar mijn bed verlang.  Momenten dat ik al echt niet meer kan.

De enige dag in onze eerste week dat Nyo het moeilijk had, was de moment dat de buren ons zijn moeten komen helpen omdat we problemen hadden met de riolering. De oprit hebben we moeten open leggen zodat we het probleem konden verhelpen. Dit was geheel onverwacht en ook al zou je gezegd hebben dat je niets zag aan Nyo, wij wisten en zagen dat hij het moeilijk had. Hij is langer opgebleven wat ook niet zo goed is voor hem. Voordat hij naar bed ging zei hij “Ik wist helemaal niet dat dit ging gebeuren en dat vond ik echt niet fijn”. Het is moeilijk om aan een kind met autisme uit te leggen dat er soms onverwachte dingen kunnen gebeuren. Dat dit nu eenmaal het leven is.  Dat maakt alles soms nog moeilijker. Gelukkig is onze eerste week voor de rest héél goed verlopen en beginnen we toch veranderingen te zien bij hem.

Natuurlijk wil dit niet zeggen dat Nyo nooit meer een crisis zal krijgen. We hopen alleen dat hij meer rust zal kunnen vinden waardoor een crisis minder lang kan duren. Nieuwe dingen en onverwachte dingen zullen altijd moeilijk blijven. Als er iets gebeurd dat niet in de planning staat, heeft Nyo het daar heel moeilijk mee. De grote vakantie is meestal ook zeer moeilijk omdat zijn structuur wegvalt. Natuurlijk proberen we hem die zoveel mogelijk thuis te geven, maar vakantie is nog steeds anders dan school.

Gelukkig is onze verhuis in het begin van de grote vakantie gebeurd. Het is niet dat we die zo gepland hadden, maar we hoopten dat dit toch eerder in die periode zou gebeuren. Zo heeft hij tijd genoeg om te wennen aan de nieuwe situatie voordat hij in september aan het eerste leerjaar begint. Dat is opnieuw anders, andere juffen, andere regels,…Opnieuw wennen…als hier dan ook nog een verhuis bij te pas zou zijn gekomen was het hek helemaal van de dam.

Laat ons hopen dat de volgende weken ook rustig verlopen en de grote vakantie geen te grote hindernis voor hem wordt. Er komt heel warm weer aan, waar hij meestal veel last van heeft. Dus we zullen de komende tijd gewoon weer hard ons best proberen te doen om hem zo goed mogelijk te leiden door de lastige periodes met hulp van familie en vrienden.