Autismevriendelijk vliegen met speciale luchthavenassistentie – Mijn verhaal

Enige tijd geleden werd Toerisme voor Autisme gecontacteerd door een jonge vrouw met autisme. Zij zou binnenkort voor de eerste keer vliegen met luchthavenassistentie voor reizigers met autisme. Ze had voorheen al vaker gevlogen, maar zou nu voor de eerste keer DPNA-assistentie aanvragen. Graag wilde zij verslag uitbrengen over haar ervaring om zo andere mensen met autisme te kunnen helpen. Aangezien Toerisme voor Autisme zich wil inzetten voor een meer autismevriendelijke reissector konden we hier alleen maar volmondig ja op zeggen! Hieronder vind je haar uitgebreide verslag over het aanvragen van de DPNA-assistentie, haar ervaring op de luchthaven, het vliegen zelf en zoveel meer! 

Hier kan je bovendien meer lezen over wat DPNA-assistentie precies inhoudt. Wil je graag zelf leren hoe je stressvrij op vliegtuigreis kan gaan, alsook hoe je DPNA-assistentie aanvraagt bij verschillende luchtvaartmaatschappijen? Schrijf je dan in op de cursus ‘Autismevriendelijk vliegen‘. Hier leer je hoe jij jouw stap voor stap kan voorbereiden op een vliegtuigreis, alsook hoe je DPNA-assistentie kan aanvragen voor elke luchthavenmaatschappij die vertrekt vanuit Nederland of België.

Achtergrondinformatie

De jonge reizigster is 32 jaar en heeft haar ASS-diagnose intussen 15 maanden. Ze heeft absoluut geen vliegangst. Integendeel, ze houdt enorm van vliegen en vliegtuigen. Vandaar heeft ze ook al vaak gevlogen, zowel in groep als alleen. Sinds haar diagnose kwam ze echter in contact met de Facebookpagina Vliegen met Autisme. Hierbij kwam ze te weten dat er voor mensen met autisme een speciale assistentie voorzien is op de luchthaven. Binnenkort zou ze opnieuw alleen op reis gaan naar Polen. Hiermee vloog ze vanaf Brussels Airport met Brussels Airlines. Deze assistentie zou haar zeker helpen bij de vlucht, dus besloot ze om een aanvraag in te dienen. Verder in dit artikel lees je vanuit haar perspectief hoe dit verlopen is.

Ze wilde graag anoniem blijven. Dat respecteren we uiteraard. Mochten er achteraf nog vragen zijn over deze luchthavenassistentie, dan kan je altijd reageren in het bericht hieronder of een vraag stellen in onze Facebookgroep: Toerisme voor Autisme. We beantwoorden deze vragen zo snel mogelijk! Hou er mee rekening dat dit de ervaring is van 1 persoon. Mogelijks hebben andere reizigers met autisme een andere ervaring gehad. Ben jij zo iemand? Wil je graag jou ervaring delen? Dat kan zeker! Stuur gerust een mailtje naar contact@toerismevoorautisme.be. Wil je zelf DPNA-Assistentie aanvragen? Klik dan hier voor meer informatie.

[gdlr_core_button button-text=”Ik wil meer informatie over DPNA-Assistentie” button-link=”https://www.toerismevoorautisme.be/informeren/hoe-vraag-dpna-assistentie-luchthaven/” button-link-target=”_blank” margin-right=”20px” ]

Voor de vlucht

Voor de speciale assistentie vul je een speciaal formulier in dat je vindt op dit deel van de website, dat je dan mailt naar het mailadres van MEDA van Brussels Airlines.

Je zult zien dat er geen speciale categorie is voor autisme, en ik heb dan maar ‘personen met een geestelijke beperking’ gekozen. Het is niet zo duidelijk waarvoor ‘MEDA’ staat; die informatie miste ik op de website. Ik vind deze manier van werken omslachtig. Het is een pdf die je moet afdrukken, invullen, inscannen en mailen. Waarom geen online formulier? Dat lijkt me toch wel mogelijk? Ik vond deze manier niet erg gebruiksvriendelijk. Op mijn aanvraagformulier vermeldde ik duidelijk dat dit de 1e keer was dat ik dit soort aanvraag deed.

Een dag later kreeg ik een mailtje terug: ‘Uw speciale assistentie is bevestigd’. Euh, ok, en nu?? Wat houdt mijn assistentie in? Moet ik me ergens aanmelden? Waar/wie is mijn aanspreekpunt? Moet ik dit melden bij het inchecken van mijn bagage?  Hier was echt een gebrek aan informatie. Ik moest nog 3-4 mailtjes over-en-weer sturen voor ik alle informatie had. Ook dit vond ik niet erg klantvriendelijk. Als persoon met autisme heb ik juist heel veel nood aan concrete, gedetailleerde en voorspelbare info. Het vroeg best wat assertiviteit om de info te vergaren die ik nodig had. Uiteindelijk kreeg ik deze info: ‘Meld u aan bij het inchecken van uw bagage, en vermeld daar dat u speciale assistentie nodig heeft. U mag als eerste aan boord gaan en bij landing als eerste van boord gaan.’

Aankomst op de luchthaven – Voor het boarden

Zoals gevraagd in de mail van MEDA, meldde ik me aan bij de balie voor het inchecken van mijn bagage, en meldde ik daar dat ik speciale assistentie nodig had. De medewerkster bekeek me van kop tot teen, en ik zag dat ze met haar ogen zocht naar mijn ‘beperking’. Ik voelde me daar heel ongemakkelijk bij. Ze vroeg of ik wel assistentie nodig had? Op een toon die me echt niet beviel; alsof ik het eigenlijk ook zonder kon. Ik zei: ‘Ja, want ik heb een aanvraag gedaan en die werd goedgekeurd.’ Opnieuw vroeg ze: ‘Maar heeft u de assistentie echt nodig?’ Ik vond deze vragen erg ongepast; het waren niet haar vragen om te stellen! Ze had me gewoon simpelweg moeten doorverwijzen naar Axicomm, die 10m verder hun balie hebben. Het was niet aan haar om vragen te stellen over mijn assistentie of beperking. Ik voelde me daar erg onzeker door en voelde me aanzien als een profiteur, omdat ik geen zichtbare beperking heb. Ik voelde me een aansteller, als iemand die misbruik probeerde te maken van dit aanbod. Uiteindelijk verwees ze me inderdaad door naar de balie van Axicomm. Ik had de idee dat deze medewerkster nog nooit van speciale assistentie had gehoord bij personen die gewoon mobiel zijn en zich vlot kunnen verplaatsen zonder rolstoel. Een gebrek aan kennis? Een gebrek aan communicatie?

Bij Axicomm aangekomen, werd ik eindelijk vriendelijk en klantvriendelijk behandeld. Ik lichtte zelf spontaan toe dat ik autisme heb, en de man van Axicomm apprecieerde dat. Hij zei dat het altijd handig is voor hen om te weten, zodat ze hun manier van werken kunnen aanpassen. Dat vond ik klantvriendelijk. Ik kreeg een jonge assistent toegewezen, die alles goed uitlegde. Er was nog een andere man bij mij die ook speciale assistentie had. We zijn samen door de security controle gegaan. Dat ging erg vlot en snel, omdat we voorrang kregen via een speciaal poortje. Ik moest dus niet aanschuiven en op 1 minuutje was ik door de controle. De agent gaf me duidelijke instructies over wat ik moest doen bij de controle. Hierdoor voelde ik me minder zenuwachtig dan anders, omdat de mensen bij de security control je toch altijd overladen met vragen in allerlei talen. Daarna mocht ik plaatsnemen op een elektrisch wagentje, zodat de agent mij naar de balie kon brengen. Hij vroeg of ik dat nu al wou, of nog wou wachten, maar ik wou liefst nu naar de gate gaan, dus deden we dat. Dat wagentje maakt heel de tijd dat het rijdt, een piepend geluid om andere, wandelende passagiers te waarschuwen dat er een voertuig aankomt. Het gepiep is niet zo luid, maar misschien wel handig om te weten. Er is ook een klein, oranje zwaailichtje dat brandt, maar dat valt niet zo op omdat het op een paal staat ongeveer 2m boven de grond, en dat zwaailicht dus boven je hoofd zwaait, waardoor je het niet echt opmerkt. Ik vond het erg handig om mee te rijden op dit wagentje. Ik moest me zo niet begeven tussen een massa mensen, en voelde me gerust en in professioneel gezelschap.

Tijd om te boarden!

Eens aan de gate, lichtte de agent aan de medewerkster van de gate toe dat ik iemand was met speciale assistentie en dat ik liefst als 1e aan boord kon gaan. Toen ik eenmaal kon boarden, was er geen speciale assistentie meer. Ik stapte gewoon op zoals iedereen anders en was de 1e aan boord omdat ik ook als 1e in de rij stond. Ik weet niet wat er zou zijn gebeurd als ik niet als 1e in de rij had gestaan. Zou ik dan effectief als 1e hebben mogen boarden en zou ik prioriteit hebben gekregen? Geen idee.

Tijdens het opstappen, vroeg ik aan de steward of hij op de hoogte was dat ik straks bij het landen als 1e van boord kon gaan. Hij zei dat hij niet op de hoogte was en dat hij niets van deze afspraken wist. Dat zorgde opnieuw voor een lastige situatie. De steward had namelijk ook andere passagiers die aan boord kwamen die hij moest verder helpen, en ik was in de war omdat ik me opniéuw assertief moest opstellen en het ook deze keer niet vanzelf ging.

De steward was erg vriendelijk en zei dat ik op de 1e rij (die volledig leeg was) kon plaatsnemen, zodat ik alvast als 1e van boord kon gaan. Wat als het vliegtuig volgeboekt zou zijn geweest? De steward vond het zichtbaar erg lastig voor zowel zichzelf als voor mij dat hij van niets wist. Mijn naam stond wel op de passagierslijst als DPNA-passagier, maar verder betekent dat weinig concreets, zei hij.

De vlucht zelf

De steward kwam regelmatig vragen of alles oké was en hij zei ook dat als ik vragen had, hij ze zeker zou proberen te beantwoorden. Hij was erg vriendelijk en deed enorm zijn best om dit misverstand goed te maken. Hij gaf tijdens de vlucht ook door in Brussel dat er iemand van de speciale assistentie mij moest opwachten. Dat is namelijk niet standaard bij een DPNA-passagier. DPNA is een erg grijze zone waar niemand goed bij lijkt te weten hoe het nu precies werkt. Hij verzekerde me tijdens de vlucht dat ik als 1e mocht afstappen en dat iemand van de speciale assistentie me zou opwachten.

De vlucht zit er op – Afstappen en bagage oppikken

Bij het landen stond er inderdaad een agent van de speciale assistentie me op te wachten. Ik mocht na het uitstappen meteen mee in een auto rijden die me tot aan een gate afzette waar een andere agent van de speciale assistentie me stond op te wachten met een elektrisch wagentje. Dit verliep allemaal heel vlot en op minder dan een minuut na het afstappen was ik al op weg naar de bagageband in dat wagentje.

De agent van de speciale assistentie was erg vriendelijk en attent. Ze begeleidde me mee naar de bagageband en wachtte samen met mij op mijn koffer. Ze ging ook met me mee naar de trein die ik nog moest nemen. Ze legde onderweg alles uit: ‘we gaan nu naar -1 waar je de trein kunt nemen’ enz. Ze vroeg ook of ik al een ticket had en hielp me met de praktische kant van de zaak. Intussen duwde ze zelfs mijn bagage zodat ik mijn handen vrij had op met de app een ticket bij de NMBS te bestellen. Dat vond ik echt geweldig attent.

Mijn conclusie

• Er is een gebrek aan informatie van wat de speciale assistentie inhoudt en wat de maatschappij jou kan aanbieden. Het is niet duidelijk welke hulp je precies krijgt. Het is ook niet duidelijk waar je je moet aanmelden enz. Je moet hier echt actief zelf naar vragen.
• Er is weinig kennis bij het luchthavenpersoneel (met uitzondering de mensen van Axicomm zelf) over niet-zichtbare beperkingen zoals autisme. Dit zorgt voor lastige situaties, die net de stress verhogen, terwijl dat net niét de bedoeling is van speciale assistentie.
• Het vraagt heel wat assertiviteit als volwassen persoon met een niet-zichtbare beperking om de hulp te krijgen die je nodig hebt. Ik hoop dat het eenvoudiger is voor ouders met kinderen met autisme!
• Je hangt af van de goodwill van de crew, bv. als de steward niet specifiek de agent had aangevraagd bij het landen, was die er niet geweest, hoewel de maatschappij mij op mail bevestigde dat dit allemaal in orde zou zijn.
• Er is een gebrek aan communicatie tussen de maatschappij en het personeel ‘op de grond’ en de stewards; de uitvoerende diensten. De maatschappij belooft vanalles (‘je mag als 1e van boord gaan’), maar de stewards die dit dan zouden moeten regelen, weten van niets.

Ik vraag bij mijn volgende vluchten zeker opnieuw speciale assistentie aan, maar ik meld me de volgende keer rechtstreeks bij Axicomm zelf. Ook bij mijn volgende vluchten zal ik assertief zijn en de stewards bevragen over of zij op de hoogte zijn van mijn situatie en noden. Ik zie het anders simpelweg helemaal in de soep draaien… Achteraf heb ik ook een verkorte versie van dit verslag naar de luchtvaartmaatschappij gestuurd, maar voorlopig kreeg ik hier helemaal nog geen reactie op. 

Heb je zelf nog vragen over deze luchthavenassistentie, dan kan je altijd reageren in het bericht hieronder of een vraag stellen in onze Facebookgroep: Toerisme voor Autisme. We beantwoorden deze vragen zo snel mogelijk! Wil je zelf je ervaring delen? Dat kan uiteraard ook! Stuur gerust een mailtje naar contact@toerismevoorautisme.be!